Hata yapmaktan hepimiz kaçınırız. Gerçekten de her seferinde hayatımızdan bir şey götürür ya da bizi olduğumuzdan daha kötü bir ruh hali içerisine sokar “hatalarımız”. Yani her durumda hayatımızı kötü etkiler. Bazen bile bile yaparız bazen de bilmeden. Ama günün sonunda hep pişman oluruz. Her seferinde, bir zaman makinesi hayal ederiz ki hatamızı geri alabilelim. Ya da, hata yapmadan önceki o ana dönebilmek için neler vermeyiz ki?

İşte o öyle değil sevgili hata yapan!

Yaşamak için, büyüyüp görmek için hata yapmamız gerekli. Evet, keşke yapmasak ama öyle bir dünya yok. Madem hata yapa yapa büyümek zorundayız o zaman hatalarımızı sevelim.
Sevelim ki, içinde saklı dersleri alalım. O hatamızdan kaçmayalım. Geriye dönüp düşünelim.
Hatta en kötü senaryoyla düşünelim, derinlemesine düşünelim. Kıyısında köşesinde ne var ne yok görelim. Görelimki bir daha aynısını yapmayalım. Bir daha bizi üzecek bu durumun içerine düşmeyelim.

Şimdi sen! Geçmişe dönük bütün hatalarını düşün (en çok da canını yakanları) ve onları incele. Elbet kıyısında köşesinde hayatını düzenleyecek bir ipucu bırakmıştır sana. Çünkü hatalarımız, hatasız bir yaşama hazırlar bizi. Çünkü her akşamın bir sabahı vardır.

Ve tüm hatalarını sev seni büyüttüğü için. Hata yaptığında kendini dibe çekme sakın. Bu hatandan da cebine bir ders koymayı kural edin kendine.

Çünkü hatalarımız bizi biz yapar. Hatalarını sev ki, kendini sevesin.